Waarom heeft niet iedereen een coach?

Ben Tiggelaar, columnist bij NRC Next, verdiept zich in de vraag die chirurg en hoogleraar Atul Gawande zich stelt: Topsporters verbeteren onder leiding van een goede coach hun prestaties voortdurend. Maar mensen die in een andere discipline op hoog niveau presteren, hebben geen coach. Zo constateerde Gawande dat zijn prestaties als chirurg uiteindelijk stagneerden. Hij was goed, maar uiteindelijk werd hij niet meer beter in zijn vak, zijn progressie stagneerde.

Heb je je piek bereikt of zit er nog verbetering in?

Gawande constateert dat hij een denkfout maakte. Hij dacht, toen zijn prestaties als chirurg niet verder verbeterden, dat hij gewoon ‘op zijn piek” zat. Maar toen hij keek naar toptennisser Rafael Nadal kwam hij tot de conclusie dat hij misschien toch nog kon verbeteren, maar dan had hij een goede coach nodig. Hij vroeg hiervoor één van zijn oud-docenten op de universiteit. Deze observeerde hem tijdens operaties en gaf na afloop feedback. En wat Gawande hoopte, gebeurde: zijn prestaties verbeterden, want hij trok lering uit de feedback die hij kreeg.

Onderzoek naar coaching

Gawande deed onderzoek naar het nut van coaching in verschillende geboorteklinieken. Een groep medewerkers werd gecoacht, een andere niet. Het resultaat was verbluffend: Twee derde van de basishandelingen die bij een geboorte moeten worden uitgevoerd ging goed bij de gecoachte groep. De controlegroep, die geen coaching kreeg, bleef steken op slechts een derde van de handelingen, er werden dus veel meer fouten gemaakt. Coaching werkt alleen als je er zelf voor kiest om een ander kritisch naar je functioneren te laten kijken. Als je niet open staat voor opbouwende feedback heeft het geen zin. Kies een coach uit waar je respect voor hebt en van wie je graag wilt leren. Dan kan coaching je tot een hoger niveau brengen in je werk.

Bron: NRC Next