Bouwen met verstand, niet met verkiezingsretoriek

Politieke stilstand remt woningbouw en gebiedsontwikkeling

We zijn weer demissionair. En dus worden er voorlopig geen knopen doorgehakt. Ook niet over belangrijke dossiers voor de woningbouw, zoals stikstof, huurregulering of het schrappen van overbodige regels.

Woonminister Mona Keijzer wil van alles, maar eerst moeten de verkiezingen worden gehouden, een nieuw kabinet worden gevormd en een koning beëdigen. Als we geluk hebben, zijn we medio 2026 weer op stoom. En ondertussen? Ondertussen ligt alles stil. Een lastige situatie, want woningbouw en gebiedsontwikkeling vragen juist om een lange adem, bestuurlijke continuïteit en toekomstvisie.

Verkiezingscampagnes spreken het oerbrein aan

In verkiezingstijd voeren grote woorden de boventoon. Politici richten zich op wat mensen voelen: onzekerheid en angst. En dat is begrijpelijk in een wereld vol verandering. Maar in plaats van richting te geven, spelen veel partijen in op die angsten. Ze waarschuwen voor een ‘klimaatdictatuur’, ‘wooncrisis’ of zelfs een ‘bouwinfarct’.

Uitspraken die ons limbische brein activeren – het deel dat zich richt op gevaar en stress. Fight, flight of freeze, zoals de psychologie het noemt. We zien het terug op de woningmarkt: burgers die nieuwbouw blokkeren via de rechter, investeerders die afhaken, huurmaatregelen die worden bevroren of juist in de ijskast verdwijnen. De temperatuur op de woonthermometer? IJzig laag.

Tijd om het hoofd weer koel én helder te houden

In zijn blog stelt Hans-Hugo Smit, docent van de Cursus Vastgoedmarkt & Trends bij Vastgoed Business School, dat we het limbische systeem even moeten parkeren. Wat we nodig hebben is ons meest ontwikkelde brein: de neocortex. Dat deel waar logica en creativiteit samenkomen en waar weloverwogen beslissingen worden genomen.

Net als in de politiek, waar ooit de scheiding tussen links en rechts overzichtelijk was, is ook in ons brein samenwerking tussen de linker- en rechterhelft essentieel. En datzelfde geldt voor woningbouwbeleid. Niet of-of, maar en-en. Alleen met verbinding en wederzijds begrip komen we verder.

Paniekzaaien leidt niet tot oplossingen

Als angst regeert, raken we uitgeput. Te veel limbische activatie leidt tot burn-outverschijnselen, bij mensen én in systemen. Dat helpt ons niet verder in de woningnood.

De woningbouw van de toekomst vraagt om een breder perspectief. Een brein dat volledig aanstaat, niet gehinderd door partijbelangen of doemdenken. Geen impulsieve maatregelen, maar beleid dat rust brengt in een markt die al onder druk staat.

Dus ja, het is verkiezingstijd. Maar laten we niet in de val van het limbische denken trappen. De wooncrisis vraagt om visie, samenwerking en het lef om ook in tijden van onzekerheid rationeel te blijven denken.

Bron: cobouw.nl