Creatieve broedplaats Modestraat dreigt te verdwijnen

Een kleurrijke oase tussen beton en parkeerdeks

Wie ooit het Buikslotermeerplein in Amsterdam-Noord heeft bezocht, zal het herkennen: een plek waar stadsvernieuwing en sfeer elkaar nog niet echt hebben gevonden. Op marktdagen is het er levendig, maar doordeweeks oogt het grijs en rommelig. Tussen grindtegels, een verweerd parkeerdek en een verzameling discountwinkels, staat een appartementencomplex met lichtblauwe kunststof gevelpanelen – alsof de jaren negentig hier per ongeluk zijn blijven hangen.

Juist in deze setting bevindt zich een verrassende plek. In een voormalig wokrestaurant onderin dat complex huist de Modestraat. Wat ooit begon als broedplaats, is inmiddels uitgegroeid tot iets veel breder. Directeur Jet Meijer omschrijft het als een spontane mix van activiteiten: van naailes tot poëzie, van taallessen tot kindergelach. Alles onder een systeemplafond en tussen kringloopmeubels. Voor velen is het een tweede huiskamer – betaalbaar, warm en altijd open.

Stadsvernieuwing zonder ziel?

Toch is de Modestraat geen gegeven. De gebruikersovereenkomst met de gemeente loopt binnenkort af en het gebouw is opgenomen in ambitieuze plannen om van het Buikslotermeerplein een bruisend stadscentrum te maken. Geen plek meer voor noodoplossingen, lijkt de boodschap, maar voor strak ontworpen ‘places to be’.

Wat daarmee verloren dreigt te gaan, is minder tastbaar – maar minstens zo waardevol. Fotografen Bart Verbunt en Coen Dijkstra zetten met hun expositie Wat niet mag wijken veertien kwetsbare plekken in de schijnwerpers. Denk aan kringloopwinkels, stadslandbouw of muziekstudio’s. Wat deze plekken bindt? Mensen die samen iets opbouwen, zonder winstoogmerk, maar met hart voor hun buurt.

Niet alles is in geld uit te drukken

Verbunt en Dijkstra storen zich aan de vanzelfsprekendheid waarmee karakter verdwijnt onder het mom van vooruitgang. Alsof een buurt pas telt wanneer alles is gladgestreken, volgebouwd en opnieuw bestickerd. Ze willen met hun werk duidelijk maken dat waarde niet alleen in euro’s zit, maar ook in gemeenschapszin, creativiteit en ontmoeting.

De Modestraat is daarvan een tastbaar voorbeeld. Een plek waar de koffie nog 1,75 euro kost, waar mensen samenkomen om iets te maken of simpelweg niet alleen te zijn. Dat soort waarde komt niet terug als je het een paar jaar sluit voor verbouwing – dat weet ook Jet Meijer. “Als we vier jaar uit beeld raken, dan is het natuurlijk voorbij.”

De gemeente schreef een tender uit, en gelukkig zijn er partijen die de Modestraat in hun plannen willen behouden. Maar voorlopig is niets zeker. En zolang dat zo is, hangt er boven dit stukje Amsterdam-Noord een onzichtbare klok die langzaam doortikt.

Bron: nrc.nl